Visioenen 12

We vragen ons altijd af: 'waarom overkomt mij dit'? Waarom ben ik ongelukkig? Waarom ben ik ziek? Waarom...
waarom....Zolang wij ons ueberhaupt iets afvragen, komt er geen antwoord en raken we verder verstrikt in de loop der gebeurtenissen op weg naar een eeuwenlang onontwarbaar kluwen van gevolgen, geactiveerd door oorzaken die dan weer gevolgen zijn van andere oorzaken .. en verder .. en verder....Laat ik voorop stellen dat wij in de door ons beleefde en zingegeven leefwereld alle reden van die wereld hebben om ons zorgen te maken..., te klagen... pijn, verdriet, verlies, dood en ellende.

Ik ontzeg u uw leed niet; integendeel. U heeft groot gelijk. Helaas komen we met al dit gelijk - net van deze wereld-  geen stap verder. Wanneer u door uw Christelijke achtergrond of door een algemene en verder uitgewerkte interesse voor esoterische kennis op de hoogte bent, van de geldende
filosofieën en uitleg over het lot van de mens op deze door polariteit verscheurde aardkloot, komt u ook geen stap verder.

Ik heb het daar al uitgebreid over gehad in verband met andere te berde gebrachte zaken. Christus Jezus heeft ons
getoond dat we naar binnen moeten keren en daar het Koninkrijk Gods vinden. Anderen beweren dat we moeten mediteren, dat we dit net achterwege moeten laten..
dat we moeten.. moeten...

Het mooie van het ware Christendom is, dat je helemaal niets moet, behalve één ding: omkeren van de door jouw ooit
ingeslagen weg en aan Hem vragen hoe je je eigenlijk moet keren... hoe je je moet bekeren... en de rest is peanuts... Was dat laatste maar waar!

Een van de meest besproken en met redenen en uitleg beklede zaken is de reden waarom wezens op de aarde... moeten
lijden? We moeten niets, behalve in een flits van een nano-seconde, bewust zijn van onze keuzes en één keuze in het bijzonder. Verder moeten we niets... nada.. njet. Over de oorzaak van ons leed is al genoeg gezegd, geschreven en gesproken en iedere goeroe en pastoor heeft daar een mooi verhaal over klaar.

Ik heb voor u ook een verhaal klaar... geen zeververhaal..neen, want dan was ik wel politicus (haha). Neen, ik ben bevoorrecht, want ik ben er achter waarom ik lijd. Ik hoop dat ik in bezit van dit kostbare bewustzijn en gedragen door de drang om dit aan u mede te delen, wel verder ontslagen wordt van dit vervelende lijdensaspect. Ik heb evenals u mijn tuit ervan vol...

Tijdens mijn werkzaamheden, waarmee ik momenteel mijn karig loon verdien, werd ik plotseling weer eens gekweld door een fel optredende migraine. Deze migraine is er een van de ergste soort en gaat gepaard met tunnelvisie. Een ergerlijk verschijnsel dat het onmogelijk maakt om nog duidelijk te zien. Deze aan - vallen zijn zo frequent geweest, dat ze tesamen met een ongelukkige erfenis van staar, mijn gezicht ernstig beschadigd hebben. Loslatingen en zo, niet de meest dramatische, maar het ziicht wordt hierdoor bemoeilijkt.

( Is het u al eens opgevallen dat geestelijke wezens die 'zien', vaak last hebben van hun ogen?) Wanneer ik deze
aanvallen krijg, moet als de donder pijnstillers nemen en met een doek om mijn hoofd gaan liggen, want naar mate de tunnelvisie vordert, verdwijnt mijn dagelijks ervaren van bewustzijn; zelfs zo dat ik enkele momenten buiten kennis
raak, gevolgd door uren van oneindig diepe slaap... Daarna voel ik me weer stukken beter en zijn de scherpe randjes van opgebouwde spanning er weer af. Ik begrijp dat sommigen mij nu gaan indelen bij de types die moeilijk onder controle te krijgen zijn, bazig, behept met controledrang etc.. U
heeft helemaal gelijk, maar daar gaat het nu even niet over.

Op gegeven moment stond ik laatst op, na een slaap van 15 uur, die het gevolg was van een dergelijke aanval en ik de
schampere gedachte die door mijn hoofd flitste : 'o, moeder waarom lijden wij', nog niet gedacht had, of zag ik die door God gegeven nanoseconde, dat wij Hem zijn.. in Hem zijn... alles met Hem zijn... zijn in Zijn zijn....Ik kon door de afstand die genomen werd van die ziekte en die net door deze ziekte veroorzaakt
werd, kosmisch helder zien dat wij, zodra wij ons lichaam verlaten hebben, kunnen uitreiken naar een kosmisch
ervaren van het loutere Zijn... Wij zijn Hem en Zijn de gehele kosmos... Wij zijn het Pure Zijn.... Met al het respect en medegevoel voor uw ziekten en leed... daarom lijden wij o, moeder! Wij moeten afstand van ons eigen leven nemen, net tijdens dit armzalige leven om Zijn Totaliteit te beleven... Wat een Godsgeschenk dat lijden... maar ik ben er liever totaal van af! Net daarom zegt Paulus dat we goede moed moeten houden; ook tijdens het sterven. Wat een prachtige en troostrijke woorden die dwars door de heengegane eeuwen zo duidelijk tot ons komen. Moge de Here u rijkelijk zegenen en verlossen van alle kwaad, zodat u zijn heilige Totaliteit kunt ervaren.

 Hoe zit het dan met Christus en met de religies van alle volken en de EO? Ik moet u met het schaamrood op de kaken zeggen, dat dergelijke zaken u tijdens zulk een kosmisch ervaren eigenlijk niets kunnen schelen! Christus Jezus heeft alles geregeld en wij rusten in Zijn schoot....