Natuurgeneeswijze

TE ELFDER URE

deel 2

Hoe red ik mijn leven? ...(en dat van anderen...)

Verantwoording

'Effugere non potes necessitates, potes vincere', sprak de wijsgeer Seneca en bedoelde hiermee 'Wat noodzakelijk is, kun je niet ontlopen, je kunt het wel overwinnen'.

Het is nu eenmaal noodzakelijk om - zeker met het voortschrijden van de leeftijd - enige oplettendheid te betrachten ten opzichte van de werkingen van het fysieke lichaam. Daarom heet dit deel 'Hoe red ik mijn leven?, terwijl er net zo goed had kunnen staan: 'Hoe red ik mijn lever?' Dit orgaan is werkelijk de graadmeter van een goede gezondheid en
volgens veel artsen en natuurgeneeskundigen kan in theorie een persoon met een goed werkende lever, eigenlijk niet ziek zijn.  De reguliere geneeskunde en wetenschap hebben hun antwoord gegeven op tal van aandoeningen en problemen en zeggen in staat te zijn geweest om menige ziekte de kop in te drukken? Is dat in waarheid echter het geval? Of moeten we hen wantrouwen zoals we de reguliere theologen en religieuze versleten systemen met wantrouwende blik bekijken; terwijl we net door deze kritische houding tot een grotere waarheid komen over schepping, schepper en heelal? Het heilige trias van het Jodendom is immers: schepping- openbaring- verlossing. Dit laatstgenoemde begrip is hét instrument om met succes voorliggende problemen aan een onderzoek te onderwerpen. Wat gecreëerd is, moet verklaard worden en kennis werkt verlossend!

Ik raad u aan om de reguliere wetenschap net zo wantrouwend te bejegenen als de eeuwenoude hersenspinsels van het oude religieuze systeem én de huidige mores van de journalistiek. Journalisten van vandaag laten zich net zoals vele reguliere genezers makkelijk leiden door gezapige toekomstbespiegelingen en houden het gezag en allerlei overheden en instellingen steeds minder de gehate spiegel voor. Men wil liever zeker zijn van een makkelijke zit voor het ongetrainde achterwerk bij overheidsinstellingen, wanneer de tijd daarvoor rijp wordt geacht. Steeds meer kritische en bewuste geesten prikken door de eenzijdige en leugenachtige berichtgeving van de vaderlandse journalistiek door, getraind als ze zijn door de ijver en berichtgeving van journalisten die wel om hun beroepsmoraal
geven, zoals de Duitse luis in de pels: Kopp Aktuell.

Het is hartverscheurend te moeten weten, dat doodzieke mensen nog steeds met prehistorische middelen
behandeld worden, terwijl een goede voorlichting, dieet en het volgen en lezen van baanbrekende berichtgevingen over natuurlijke geneesmiddelen - ook voor kanker- naar het rijk van de fabelen verwezen wordt. Door wie eigenlijk? Nou, door degenen die hier geen belang bij hebben, zoals de reguliere artsenwereld, de ronduit misdadige farmaceutische wereld, de overmachtige verzekeringsmaatschappijen en de politieke machthebbers. Het zal zo'n 100-150 jaar geleden zijn, dat de wetenschap in haar hoogmoed bedacht, dat zij en haar component de
famaceutica, het beter zouden doen dan de natuur. Wetenschap zou de natuur synthetiseren. Nou, dat hebben we geweten.

Bekijk de bijwerkingen van ieder medicijn eens en zie hoe deze resem wordt geduid. Vroeger spraken de machthebbers Frans en het Latijn werd niet alleen op hoogtijdagen in de wereld der zgn. geestelijkheid gebezigd. Macht corrumpeert en absolute macht corrumpeert absoluut. Wanneer macht het wint van eerlijkheid, omgeven de
bewerkers van de ongerechtigheid zich met een bolwerk van afstandelijkheid. Men creëert zijn eigen jargon en denkwijze, zodat de afhankelijke goegemeente zich maar te onderschikken heeft.

De Heilige Wetenschap presenteert zichzelf als redder van de wereld en zorgt dat haar hogepriesters, priesters en lakeien een goed leventje leiden. De nieuwste uitvindingen en ontwikkelingen worden de goedgelovigen voorgeschoteld als geschenken van goddelijke natuur. Laat u door mij als eenling zeggen: de wetenschap is een
beperkt instrument en heeft de snelheid van een slak.

Wat zou er gebeurd zijn, denkt u, indien de intellectuele wetenschappers hun kennis zouden hebben
gecombineerd met een juiste interpretatie van het woord Gods? Dan waren de woorden van Christus Jezus waarheid geworden: 'Heb ik u niet gezegd gij zijt Goden'....

Ik doel hier niet op het lijmen van de breuk tussen kerk en staat;  neen, ik doel hier op de verkeerde uitleg van de Bijbel en de hoogmoedige houding: 'De Bijbel is een boek dat heeft afgedaan in de moderne tijd; bovendien is het eindeloos door te analyseren', is een van de antwoorden van de geleerden. Ze hebben helemaal gelijk op een punt na: Je kunt de Bijbel, die het woord van God weergeeft en uitlegt én uitwerkt, inderdaad zien als een geschrift dat voor alle uitleg vatbaar is, wanneer jou ten ene male de Geest niet gegeven is. Dan ontbeer je de waarheid die dit boek uitschreeuwt.

Het feit dat wij opgescheept zitten met amorele gifmengers, regeringen en overheden, is direct te wijten aan de vloek
die uitgesproken is over de mensheid in Genesis en herhaald door Paulus, over een wereld die Zijn gezonde woord en gedachte niet wil aannemen.

Een goede raad voor iedereen die ziek is: lees de literatuur over allerlei ziekten bij uitgeverij Kopp te Duitsland. De werkingen van wiet-olie, vitaminen B15 en B17 etc. zijn ronduit verbazingwekkend. Magnesiumolie, dat nota-bene in Nederland gewonnen wordt, werken wonderbaarlijk. Maar ja, indien je op het snijpunt der tijden nog altijd met het uiterst zwakke argument komt: 'er is niets bewezen', bedoel je met jouw corrupte geest, dat niets volgens jouw standaards bewezen is. Een wetenschappelijk bewijs vandaag de dag kan corrupt zijn, omdat het niet alleen talloze dierenlevens vraagt, ( en indirect ook mensenlevens) maar ook de in gebruikstelling tot het allerlaatste uitstelt. Waarom? Het antwoord is simpel, omdat het vol zit met gif! Wetenschap en de beoefenaars zijn in voorkomende gevallen- niet alle- uiterst corrupt; net zo corrupt als de misleidende manier waarop het voortbestaan der soorten, zoals uitgelegd door Darwin (ook een godloochenaar, net zoals Steven Hawking), ten beste gegeven wordt om de bestaande orde, die op manipulerende kennis en macht gebaseerd is, te handhaven. Op deze wijze wordt niemand geholpen.

We weten allemaal dat gefermenteerde rode gistrijst een probaat middel is voor de bestrijding van een te hoog cholesterolgehalte De Belgische overheid heeft haar antwoord reeds klaar en bemoeilijkt de aanschaf hiervan doodleuk door dit natuurlijke medicijn alleen beschikbaar te stellen via de apotheek. Het zou ons niet verbazen ,
wanneer op een goede dag ontdekt wordt dat het middel gif is. Ja gif is het zeker voor de aanhangers en aanbidders van het sociaal-maatschappelijk systeem der eeuwenlange onderdrukking, dat - God zij geprezen - op instorten staat.

We mogen de misleiders, onderdrukkers, moordenaars en gifmengers van de oude tijd niet al te hard vallen. Zegt een oude spreuk immers niet, dat een vlinder eerst een rups moet zijn? We kunnen de nieuwe Gouden Tijd niet binnengaan, zonder eerst de donkere tijden te ervaren. Daar horen dan ook bovengenoemde creaturen bij; helaas.

Het is opmerkelijk dat ondanks de nimmer aflatende inzet van de reguliere wetenschap, het gros van de fysieke en psycho-emotionele problemen en ziekten niet echt in aantal verminderd is. Integendeel, zou men zo zeggen. Hier wordt nu een lans gebroken voor een totale aanpak in de genezing naar lichaam én ziel. Het poogt een antwoord te zijn op de totale problematiek, waar de mens van vandaag zich voor gesteld ziet. Het leven is niet te begrijpen, wanneer we het enkel maar vanuit specialismen bekijken. We lopen dan het risico om het zicht op het totaal te
verliezen.

Een totaaloverzicht vraagt om een totale inzet. Al onze faculteiten moeten worden ingezet, willen we de wedloop tegen de gevolgen van onze eigen kortzichtigheid niet verliezen. Het gaat om de totale inzet naar lichaam én geest ten bate van de leefbaarheid op individueel en globaal niveau.

Dat hierbij hogere vormen van Energie worden aangesproken is onvermijdelijk, omdat wij maar al te
lang deze aspecten ontkend hebben.

Inleiding

De Griekse wijsgeer Plato liet Socrates ooit woorden van volgende strekking spreken: 'Indien ik al iets weet, weet ik dat ik niets weet'. In deze wijsheid liggen de oplossingen van al onze problemen besloten. 'Hoe dan', zal uw vraag luiden, terwijl ongetwijfeld allerlei herinneringen meespelen die u bewaard hebt vanuit uw jeugd over de al dan niet spaarzame informatie, die u over de Griekse samenleving en bestel hebt meegekregen. Plato beweerde toch dat onze wereld een afspiegeling was van de perfectie die zich elders in andere regionen bevindt? Was hij daarmee niet een van degenen die het dualisme, dat de mensheid sedert zijn vroege bestaan al kwelt, voorgoed verwoordde, ondanks de verwoede pogingen die het positivisme en realistisch materialisme (marxisme) in het werk hebben gesteld om onze vermoeide breinen hiervan te verlossen?

De Griekse wijze van denken en redeneren mag dan sedert eeuwen geprezen worden door hen die menen dat onze Westerse wereld op deze uitgangspunten gestoeld is; zij vergeten daarbij al te gauw - in de huidige tijd, gedreven door moderne politieke en door journalistiek gekleurde overtuigingen - dat het Joodse en later Christelijke gedachtegoed - vol wijsheid en mededogen - ons betere lessen kan leren. Zijn er aanknopingspunten te vinden tussen bovengenoemde uitspraak van Socrates, waarin de problematiek en daarmee gepaard gaande wijsheid en (on)kunde van de gekwelde mensheid vervat liggen, en de wijze waarop de moderne mens de kleine en grote problemen van de dag mag oplossen en kan benaderen?

Jazeker! Plato (en Socrates, indien hij geleefd heeft en geen product was van de geest van Plato), was zeker niet de enige die hiermee op de proppen kwam. Hij was er ook niet als de vroegste bij; maar vroeg op was hij zeker. Wat Plato ons o.a. te zeggen heeft met deze uitspraak, komt overeen met ideeën en beweringen die ook terug te vinden zijn in het Joods, Christelijk en Boeddhistisch denken: mijn kennis kan groot of mijn kennis kan klein zijn; eindig is zij in ieder geval.

Kennis en weten zijn te hanteren, maar zullen mij uiteindelijk niet altijd tot de gewenste oplossingen van vraagstukken en problemen leiden. Indien ik mij beperk tot die grote of kleine kennis, wetenschap of kunde, zal ik de grote vraagstukken waar ik mij tijdens mijn leven voor gesteld zie, nooit helemaal kunnen oplossen.

Ik zal mijn beperking als mens moeten inzien en mij moeten beroepen op een grotere krachtbron, dan mijn beperkt verstandelijk vermogen. Wat zal dit dan zijn? Is dat de grote onbekende factor, de 'melting pot', die wij het onderbewuste noemen of het grote Algemene Bewustzijn, waar wij graag gebruik van maken en er van lieverlee van alles uithalen, dan wel instoppen; sedert Gustav Jung ons wees op het bestaan van een onbewuste onderlaag die ons alleen verbindt?

Hoe wij deze toestand ook benoemen of willen begrijpen; het blijft een feit dat wij er toe veroordeeld zijn om het niet te begrijpen 'Grotere' te benaderen met het instrument dat hiertoe net niet voldoende in staat is, namelijk ons brein
oftewel het verstandelijk vermogen. Wat nu? In eenvoudig Nederlands gezegd, zal ik met mijn verstand niet al de problemen die op mijn weg komen, kunnen oplossen. Vanwege deze tekortkoming ben ik gedwongen om mij te richten op een Kracht die groter is dan ik, terwijl daarvoor net niet genoeg materiaal voorhanden is? M.a.w. ik kan mijn verstand niet gebruiken om het Oplossend Vermogen aan te spreken, dat wel bestaat en een middel is om de hobbels op mijn levenspad te nemen?

Gelukkig zijn wij als mensen niet helemaal naakt in de wereld geworpen en kunnen we met ons verstand een ander vermogen aansturen dat een sleutel kan zijn op de deur waarachter het antwoord geduldig wacht. Neem een willekeurig woordenboek ter hand en u zult de volgende definitie lezen over intuïtie: 'begrip van een zaak uit eigen vinding, innerlijke aanschouwing, het zien als bij ingeving'. ( M.J. Koenen-Endepols)

Intuïtie is ons gegeven als een innerlijk schouwen, waarbij de zintuigen en het verstand als instrument mogen dienen om innerlijk een zaak/probleem te aanschouwen uit eigen vinding. Het gebruik van het verstand kan in het samengaan met intuïtie dan leiden tot een 'licht dat opgaat' om zodoende een vraagstuk op te lossen. Terug naar onze Griekse filosoof: Ik weet dat ik niet weet, betekent uiteindelijk dat al mijn kennis niet zal leiden tot het oplossen van de problemen waar ik mij voor gesteld zie. Dit inzicht is een vernieuwend inzicht en wordt mede door het
gebruik van ons verstandelijk vermogen tot een bruikbare kennis.

De volgende stap, na het erkennen van mijn ontoereikendheid, is de combinatie van verstand met intuïtie,
die in zijn ultieme combinatie voor weinigen is weggelegd; maar deze horde wordt probleemloos genomen, omdat wij alles, onze kennis en wetenschap incluis, gewoon los-laten. Het los-laten van ons vaak maar ongebreideld voortkabbelend verstand, leidt tot het inzicht dat de oplossing van de problemen in zicht is. Het onzichtbare mechanisme gaat aan de slag.

Als dappere diender van de reguliere wetenschap betreedt de klinische psychologie elk terrein dat ook maar voor een positivistisch-materialistisch denken verloren zou kunnen gaan en heeft haar logische gevolgtrekkingen klaar: Ieder onverwacht eureka-moment waarop plotseling een creatieve oplossing voor een schijnbaar onmogelijk probleem wordt gevonden, is de uitkomst van het onbewuste gedeelte van ons denkproces. Informatie wordt in onze hersenen opgeslagen en er vindt een onbewust verwerkingsproces plaats. Dit laatste zorgt uiteindelijk voor de creatieve oplossingen.

Waarom zouden we deze gevolgtrekkingen bestrijden; ze is maar al te waar? Het onderbewuste is reeds lang door vertakkingen in de psychologische wetenschap ingelijfd en is daarom niet minder waar. Laten we echter op deze bewering een uitzondering maken: het betreft hier dan altijd zaken en oplossingen binnen het materialistisch-mechanisch functioneren van het brein en de daaruit voorkomende processen.

We komen nog maar eens terug op Socrates, die blijkt te zeggen tot zijn leerlingen: vertrouw op uw kennis, maar maak uw kennis niet al te gauw tot uw vertrouweling. Laat los en u zult het antwoord vinden. In het verlies ligt de winst besloten, omdat zij elkanders componenten zijn.

Conclusie: de problemen die zich in het leven voordoen, kunnen niet altijd op verstandelijke wijze opgelost worden. Gebruik het brein optimaal en laat het gevoed worden door de intuïtie; zodat de energie vanuit een Groter Vermogen de zaken oplost. Iedereen kent ondertussen de bewering dat wij slechts 10-20% van onze hersenmassa werkelijk zouden gebruiken. Hieraan kan een wijze opmerking van Paulus toegevoegd worden. Hij nam als voorbeeld uit de toenmalige praktijk de pottenbakkerij om deze bewering te staven: 'hoe kan een aarden pot tegen zijn maker zeggen hoe maakt Gij mij?'

De afstand tussen het aarden maaksel en de kundigheid en overleg van de pottenbakker is groot. Het maaksel is onderworpen aan de kunde van degene die de draaischijf hanteert. Zo zijn ook wij onderdeel van en groter energetisch geheel.  Het doel van dit geschrift is om deze stelling te staven en te dienen als handreiking door het leven.

Dr. Edward Bach

Edward Bach werd op 24 december 1886 geboren in Moseley, Wales. Als kind had hij reeds een groot gevoel voor de
natuur en het leed van mens en dier. In deze tijd had hij ook regelmatig dromen, waarin voorzegt werd dat hij een eenvoudige manier zou vinden om mens en dier te genezen. Na enige tijd gewerkt te hebben als jongeman in de fabriek van zijn vader, besloot Edward op 19-jarige leeftijd om arts te worden. In 1912 studeerde Edward Bach te Londen af en werd lid van het Koninklijk College van Chirurgen. Gedurende zijn loopbaan, ontdekte Bach dat niet iedereen die een zelfde ziekte heeft, ook daadwerkelijk met hetzelfde middel te genezen is (!) Mensen reageren steeds verschillend op behandelingen, zo concludeerde hij. Het is de persoonlijkheid van de patiënt die achter de ziekte schuilgaat en tevens behandeld moet worden.

In 1915 werkte Bach als bacterioloog in een ziekenhuis te Londen en leerde daar dat darmbacteriën zekere ziekten
veroorzaakten. Hij bestudeerde de werking van deze bacteriën en injecteerde patiënten met een vaccin dat hieruit bereid was. De resultaten waren enorm. Op den duur werden bijwerkingen vermeden door het middel toe te dienen, zodra de patiënt achteruitging. De uitspraak 'de dood huist in de darmen', was aan hem niet onbekend. Naast het werk in het ziekenhuis, voerde dr. Bach ook nog een praktijk in Harley Street te Londen.

In 1917 ontwikkelde zich bij Edward Bach een buikgezwel. Er ontstond een bloeding en Bach kwam niet meer tot
bewustzijn, totdat een levensgevaarlijke operatie bij hem was uitgevoerd. Zijn collega's chirurgen vertelden hem dat hij nog maar 3 maanden te leven had. Bach besloot geen tijd te verliezen en werkte als een bezetene aan de verdere
ontwikkeling van zijn vaccinaties. De gedreven arts werkte dag en nacht en tot ieders verbazing werd de gezondheid van Bach steeds beter. Zijn enorme energie had een helende uitwerking gehad!

Het was Edward Bach duidelijk dat genezing lag in het behandelen van het karakter. Indien er middelen zouden zijn
die het karakter van de zieke op tijd konden beïnvloeden, zo concludeerde hij, behoefde de ziekte niet eens echt uit te breken. Ondertussen nam de naam en faam van dr. Edward Bach als bacterioloog gestadig toe.

In 1918 verliet Bach het ziekenhuis. Regels en voorschriften benauwden hem daar zozeer, dat hij een eigen
laboratorium opende op Nottingham Place.

Als bacterioloog kreeg hij tevens een betrekking aan het London Homeopathic Hospital. Daar leerde hij het 'Organon
der Heilkunst' kennen van de grondlegger van de homeopathie, dr. Samuel Hahnemann. Dr. Edward Bach was zo wijs om zijn eigen opvattingen met die van de homeopathie te verenigen en kreeg hierdoor alsmaar meer bekendheid. Bach stelde in deze tijd groepen van ziekmakende bacteriën samen, de zgn. 'zeven nosoden van Bach', die nog altijd in de homeopathie worden gebruikt.

Dr. Edward Bach bestudeerde daarnaast het effect van gezonde voeding op het functioneren van het lichaam. Hij wist
dat, indien hij zou leven en zou eten als de sociale klasse waartoe hij behoorde, zijn enorme werk nooit tot een goed einde gebracht zou worden. Ziekte, zo beweerde hij, wordt mede veroorzaakt door een met verkeerde voeding vergiftigde darm. Hijzelf at rauwe groente, noten, zaden, fruit en granen. Als zovelen, zag Bach ook een relatie tussen voeding en het ontstaan van kanker.

In 1928 zat dr. Edward Bach eens aan een diner. Hij bekeek de mensen om zich heen en kwam tot de ingenieuze
bevinding, dat mensen verdeeld kunnen worden in groepen met dezelfde karaktereigenschappen. Hij werkte een aantal groepen mensentypen uit en vergeleek deze met de zeven bacteriegroepen.

Hij veronderstelde dat mensen uit eenzelfde groep aan allerlei ziekten zouden kunnen lijden, maar emotioneel
hetzelfde op een ziekte zouden reageren.

Dr. Edward Bach liet steeds meer zijn aangeleerde maatschappelijke visie en positie los en werkte steeds meer op het
kompas van zijn intuïtie. Deze dreef hem terug naar Wales en daar ontdekte hij de eerste twee van de geneeskrachtige planten die hem zo beroemd zouden maken. Tegen het einde van 1929 was Bach overtuigd van de nieuw ontdekte geneeswijze en behandelde de patiënten nog uitsluitend met deze planten. Bach liet vanaf
dat moment (en zeker reeds vroeger) toe dat zijn verstand in samenspraak ging met zijn intuïtie en verliet een goed lopende praktijk en fantastische carrière om zijn nieuwe en onbekende weg te volgen. De droom uit de kindertijd begon werkelijkheid te worden. Hij liet de reguliere wetenschap achter zich en keerde terug naar de natuur om zijn roeping te volgen.

Niet alleen als arts, bacterioloog, homeopaat en ontdekker van de bloesemtherapie, kunnen wij van Edward Bach
leren, maar ook als een moedig mens, die onverdroten zijn weg ging en ieder obstakel tegemoet trad. Hij stoorde zich daarbij niet aan de regels die het systeem, de maatschappij en de steeds meer om zich heen grijpende bureaucratie
hem oplegde; maar ging af op zijn nuchtere verstand, dat hij door intuïtie en hogere kennis liet voeden. Signatuurleer is kennis die gebaseerd is op de uiterlijke kenmerken van een plant, die overeenkomen met diens geneeskrachtige
werking. Bach was hiervan op de hoogte, maar bij zijn keuze van de 38 geneeskrachtige bloesems, liet hij zich louter leiden door zijn intuïtie. Het was zelfs zo dat dr. Bach, voordat hij de betreffende plant vond, allereerst
gekweld werd door de ziekte en aandoening die dit kruid bestrijdt.

Verander het denken

Indien we ons eens zouden verdiepen in de motivaties en gedachtegang van  dr. Edward Bach, dan is het misschien
het beste om te gaan 'shoppen' bij een tijdgenoot van hem: dr. Gustav Jung. Diens geschriften en overdenkingen hebben vele geesten tot de dag van vandaag blijvend beïnvloed. Onmiskenbaar zijn tevens Jung's uitwerkingen op de inzichten van o.a. filosofen van de quantumfysica.

Samen met deze jongere denkers keert Jung terug naar de basis van ons logisch redeneren. Voordat we beginnen het logisch systeem op te bouwen, moeten we eerst onze uitgangspunten vaststellen. Hierbij bestaat het gevaar dat we onze hypothese als vooronderstelling in de bewijsvoering meenemen. Een dergelijk terug redeneren naar het oerbegin moet wel in zijn geheel ondergaan worden.

Welke zijn onze parameters, indien wij een dergelijke taak op ons nemen om te proberen dr. Edward Bach's keuzes te begrijpen en zijn 'onverklaarbare' niet-wetenschappelijke methode te verstaan?  De gewone proefondervindelijke denkwijze die de wetenschap hanteert, zal hierbij vroeg of laat vastlopen.

De reden hiervoor is eenvoudig: de wetenschap gaat niet zomaar uit van de stelling dat het begrip 'geest' buiten
de materie kan bestaan. Zoals we reeds eerder vermeld hebben, is de oppassende diender psychologie voor deze taak het meest bereden stokpaardje.

Hier raken we 'des Pudels Kern': ons uitgangspunt wordt namelijk die van C.G. Jung en aanverwante geesten. Materie
en geest komen samen voort uit een diepe creatieve (en misschien wel voor een groot gedeelte objectief-statisch werkende ) Oerbron. Noem het de oerkracht, het al dan niet causaal-werkende 'tapijt', dat geweven is en met een oneindig aantal verbindingen en vertakkingen werkt én ligt aan de basis van de kosmos. Komen geest en materie voort uit een oneindig creatieve Bron, dan zou het kunnen zijn, dat alles in de schepping voortkomt uit een eerste Beweging en verder in de atomaire structuur en verhoudingen, doortrilt, zoals bekend. Beweging die met een zeker getal trilt in zowel geest als stof. We maken nu een grote stap (bepaald door gebrek aan inzicht in wat er ligt tussen de oer opslag van informatie en de daadwerkelijk levende mens, begiftigd met lichaam, ziel en geest in de ons bekende en omringende realiteit.), naar dr. Edward Bach en houden voor ogen dat hij een samenstel is van geest en vaste stof, waarbij zijn innerlijk op een heel fijn niveau vibreert.

Geest zou in deze optie, ongehinderd door de materiële begrenzingen, oneindig fijner trillen en daardoor afgestemd
zijn op informatie die zich bevindt op een niveau waar Beweging voorkomt in de vorm van Informatie. Noem het de Akasha-kroniek, de Grote Opslagplaats of het Onderbewuste, waar we in het begin van ons verhaal over Socrates even op ingegaan zijn. Wanneer we daarbij de definitie hanteren van het geniale, zouden we de werking van informatieoverdracht, zoals gewild door de Oerbron richting dr. Edward Bach, beter kunnen begrijpen.

Geniaal zijn mensen vaker dan ze denken. Genialiteit wordt bepaald binnen tijd en ruimte (op hetzelfde moment),
door een optimale samenwerking van intuïtie én verstand. In deze visie was Bach geniaal en dat gedurende lange tijd, vanwege zijn intuïtieve afstelling (of het vermogen daartoe) van zijn innerlijk op de ontvangst van de meest sublieme
Informatie binnen tijd en ruimte aan hem gegeven en de acceptatie en verwerking hiervan door zijn verstandelijk vermogen.

'Quod erat demonstrandum', zouden de latinisten nu uitroepen, als ze niet wisten dat Informatie groter dan uzelf,
niet wacht op bewijsvoering, maar op acceptatie van een openbaring.

Conclusie: samenwerking van verstand en intuïtie kan Informatie opleveren die ver uitgaat boven onze beperkingen als mens en derhalve het hoofd biedt aan problemen/ vraagstukken, die te groot lijken. Het verhaal van dr. Edward Bach wil verduidelijken, dat hij begiftigd was met een bijzondere opdracht om het lijden van mens en dier te verzachten. Hij was in staat om zich af te stellen op zeer fijne informatie die zijn verstand wist te vertalen. Keuze en werkwijze van dr. Bach zijn met dit denkmodel dan ook niet te verstaan als willekeurig. Integendeel: een duidelijke lijn en vaste hand zijn hierin te bespeuren. Wie dr. Bach's werk als onwetenschappelijk terzijde schuift, mag zich ervan vergewissen dat dit geen afbreuk doet aan zijn onschatbare waarde en met het oog op dit verhaal eerder als een compliment te beschouwen is.

Naast dr. Edward Bach zijn ook figuren als dr. Samuel Hahnemann de moeite van het bestuderen waard. Iedereen die de moed heeft om zijn eigen lot onder ogen te zien, moet een moeizame weg bewandelen. Het is zoals wederom een Christelijke bewering ons leert: 'Ik heb u niet een zorgeloze reis door het leven gegarandeerd; maar wel een behouden thuiskomst'.

De mysticus Alphons Ven beweert dat Hahnemann een gesjeesde alchemist was, die de homeopathische regel 'similia similibus curentur' (het gelijke geneest het gelijke), vandaar had meegenomen. Hoe het ook zij, wij pretenderen om (bijna) al de wijsheid in pacht te hebben met onze verreikende wetenschap en daarom alleen al is het verstandig om eens de boeken van de onvolprezen Jaap Huibers te lezen.

In Ziekzijn... lastig maar wel gezond',' spreekt hij over de zienswijze van Paracelsus. een verlicht arts uit de 16de eeuw, die er een bijzondere heelheidsvisie op na hield en tevens met gepotentieerde geneesmiddelen werkte. Een hele tijd voor Hahnemann.

Paracelsus (Theophrastus Philippus Aureolus Bombastus von Hohenheim) was een begenadigd geneesheer, wiens leven leest als een roman. Zijn stelling luidde, dat een goed geneesheer geneest met de middelen die God ons via de natuur aanbiedt.

De echte geneesheer is hij echter, die geneest zonder deze middelen, maar met behulp van Gods Geest.

Velen kunnen eigen geneesheer zijn, indien zij de wetmatigheid van het los-laten verstaan. Een kunst die de meesten
helaas verleerd zijn, omdat het om levensmoed vraagt. Grote zielen zijn ons hierin voorgegaan en dienen ons tevens als voorbeeld. Wij weten nu al, dat het in het begin steeds gaat om een fijn evenwicht tussen verstand en intuïtie. Dit
is het begin van de weg.

Conclusie: het leven gaat niet van een leien dakje, hoe graag we dat ook willen. Problemen op het gebied van
gezondheid, relaties, werk en inkomen, zullen ons altijd vergezellen. Het gaat er niet om, welk antwoord we geven aan de oppervlakkige vraag van een kennis: 'Hoe gaat het ermee? Het gaat erom hoe we reageren op de problemen die we ontmoeten op ons levenspad. Het antwoord hierop is het los-laten in fases. Op deze kwestie komen we later terug.

Van de kennis die psychologen in de loop der tijd verworven hebben, is altijd handig gebruik te maken. Zo weten we
dat we allemaal een aantal uitgangspunten hanteren om het leven leefbaar te houden. Er zijn een aantal criteria die hieraan voldoen.

Dit zijn o.a. de ideeën: de dood is nog lang niet in zicht, mijn vrienden en andere mensen zijn te vertrouwen, de
toekomst ziet er goed uit, mijn omgeving en werk zijn prima, ik ervaar de samenleving, wereld en kosmos als een zinvol geheel. Het rustige leventje wordt echter abrupt verstoord, indien aan een van deze zekerheden wordt geknaagd. Dan blijkt vervolgens dat mijn toekomst helemaal niet zo zeker is, dat mijn medemens helemaal niet te vertrouwen is en de dood eigenlijk de enige zekerheid van alledag is. Al naar gelang de traumatische ervaringen die de mens hiermee opdoet, bestaan er technieken en therapieën om de allerergste angsten het hoofd te bieden. Het is dan de vraag of dat allemaal lukt en het rustige leven van weleer weer opgepakt kan worden. Meestal is dat niet het geval en dat is maar goed ook. Hoe hard het ook moge klinken; we zijn hier niet om te geloven in de zoete droom van welvarendheid, geluk, geld en bezittingen. We zijn hier om te leren en de mate waarin iemand 'gezegend' wordt met geluk en aardse goederen, dient alleen het doel van dit leerproces. We grijpen nu even terug naar onze conclusie waarin gesteld werd dat een samenwerking tussen verstand en intuïtie Informatie kan opleveren die ver uitgaat boven onze eigen beperkingen. Het is nu nodig dat wij een inzicht krijgen in de werking van de Energie waar wij, de
schepping in haar geheel, deel van uitmaken.

Homeostase (op celniveau)

Het lichaam dient een evenwicht te bewaren in al de zich steeds wijzigende omstandigheden. Dit noemen we homeostase. Voor de instandhouding van dit evenwicht tussen ons en onze omgeving, bestaan aparte systemen die elk hun eigen specifieke taak hebben en die samen verantwoordelijk zijn voor al onze lichaamsfuncties. Het is voor onze gezondheid heel belangrijk te weten dat al de cellen van ons lichaam in een vloeistof liggen. Deze vloeistof zorgt voor voedsel en afvoer van afvalstoffen. De samenstelling van deze extracellulaire vloeistof moet min of meer constant zijn. Homeostase zorgt hiervoor. Wanneer een van onze lichaamssystemen uit evenwicht raakt, lijden onze lichaamscellen hieronder en het gevolg is ziekte of slechte gezondheid. Homeostase op celniveau is een belangrijke levensvoorwaarde.

Zenuwstelsel

Het lichaam beschikt over een aantal duizenden controlesystemen voor haar functioneren. De meest belangrijke hiervan zijn het zenuwstelsel en het hormoonstelsel. Ze werken nauw samen met elkaar en worden ook wel aangeduid als het neuro-endocriene stelsel. Het deel van het zenuwstelsel dat in eerste plaats te maken heeft met homeostase is het autonome zenuwstelsel. Dit houdt zich bezig met automatische regulatie van organen, zoals het hart, longen, maag, darmen, blaas, geslachtsorganen en bloedvaten. Het autonome zenuwstelsel wordt ook wel het onwillekeurige of autonome zenuwstelsel genoemd. Het bestaat uit het centrale systeem en het perifere of
intramurale systeem. Het centrale systeem bestaat uit het sympathische en parasympatische zenuwstelsel. Het sympathische zenuwstelsel zorgt ervoor dat het lichaam zich aanpast aan stress en inspanning. Het laat de bloeddruk stijgen, de ademhaling sneller gaan, evenals de hartslag en laat het lichaam sneller transpireren. Het parasympatisch zenuwstelsel zorgt voor het in balans brengen van de lichamelijke situatie. Heeft de sympathicus ervoor gezorgd dat de ademhaling en hartslag versneld zijn en de bloeddruk is gestegen; de parasympathicus zorgt ervoor dat de darm- en blaasactiviteit wordt verhoogd, terwijl de hartslag en ademfrequentie dalen, evenals de bloeddruk.

Universele energie in beweging

Deze uitweiding over de balans en de autonome regulatie van ons lichaam maken we, om aan te duiden dat binnen ons energetisch systeem krachten aan het werk zijn die de lichaamshuishouding bewaken. Het is een deel van dezelfde energie, die aan het universum ten grondslag ligt en waarover grote denkers als Einstein ons informeren. Met deze energie werken we, voelen we, leven we, ja het maakt ons leven uit.  Zoals de energie van het autonome
zenuwstelsel ons lichaam reguleert en bewaakt, net zo maken wij energetisch deel uit van de rest van het bestaan. We zijn dus, of we willen of niet, als individuen gekoppeld aan meerdere grootheden, die op hun beurt weer deel uitmaken van een grootheid. De onderdelen van een Geheel zijn en kunnen zijn: lichaam, gezin, groep, buurt, werk, staat, werelddeel en vul maar in. Energie in Beweging, twee termen, waarover ons de quantumfysici uitgebreid geïnformeerd hebben.

Verstand, intuïtie en gefaseerd los-laten

We kunnen nu teruggaan naar het begin, waarin we stelden, dat de Griekse wijsgeer Socrates ons leerde dat verstand
niet het enige gereedschap is waarmee we de wereld en werkelijkheid om ons heen kunnen be-naderen en be-grijpen. Het is een combinatie van verstandelijke en intuïtieve ervaringen, waarschijnlijk opgeslagen in de voorraadkamer van het genenmateriaal, zo niet, dan wel elders. Verstand en intuïtie zijn de werktuigen om in de verschillende fases van ons leven de energie zo te laten stromen, dat problemen leiden tot oplossingen. In ons leven krijgen we te maken met verschillende obstakels, problemen. Deze woorden duiden al aan dat het hier gaat om een obstructie. In het latijn: 'obstruere', dat heet: ervoor bouwen, ertegen bouwen, versperren. De weg waarop tot dan toe de energie in iemands leven stroomde, wordt versperd. Het leven loopt niet meer als voorheen. Het lichaam reageert en werkt niet meer zoals in het verleden. Ziekte, problemen, echtscheiding, verlies van werk, dood; allemaal obstructies en hoe gaan we ermee om?

Los-laten wil echt niet zeggen dat je op deze voorwaarde de status quo weer terugkrijgt. 'Status quo, status quo
ante', zeiden de Romeinse veldheren bij een patstelling. Zo is het echter niet. Hoe dan? Hoe moet ik omgaan met problemen zoals ziekte in het leven? We nemen even als voorbeeld een ziekte. Obstructie betekent dan dat de energie niet meer stroomt op een gezonde wijze. Er is iets mis met de energetische huishouding van het lichaam. Hoe komt dit en wat is er aan de hand?

We moeten hier uitgaan van het fysisch en emotioneel-psychisch samenstel dat wij mens noemen. Centraal staat het
inzicht dat ziekte een niet door het bewustzijn be-grepen en ver-werkte stimulus is, die zich derhalve verder uit-werkt als symptoom in het lichaam, zolang de boodschap door het bewustzijn niet is ver-werkt. M.a.w.: ziekte biedt
zich aan de persoon aan als mogelijkheid tot ver-andering. Wordt dit inzicht niet begrepen, dan moet deze prikkel zich wel als ziekte/aandoening in het lichaam uit-werken. Inzicht in het ziekteproces en de symbolische betekenis
hiervan voor de ziel, is de eerste stap op weg naar genezing. Dr. Edward Bach zag dit duidelijk in en wees zijn tijdgenoten er op om tijdig de ziekmakende stimuli te begrijpen - gebruikmakende van de bloesems- en zodoende de ziekte de baas te blijven. ( De zin van ziek zijn: Dethlefsen). Het is bekend bij verschillende gelaatkundige diagnosevormen en de iriscopie - dus niet alleen bij de Westerse en Oosterse, maar ook bij de geheel in onbruik geraakte gelaatkunde van reguliere artsen- dat het gelaat en ook andere delen van het lichaam vaak jaren van te voren tekenen van de opkomende ziekte vertonen. De 'ziektestimulus' biedt zich dus zeer vroeg in het stadium van het ziekteproces aan, zodat het individu lange tijd heeft om te reageren. Wanneer echter de stimuli niet be-grepen en niet ge-grepen worden en de ziekte 'afdaalt' in het lichaam, komt het vaak voor dat het proces zijn eigen leven gaat leiden en niet meer te stoppen is. Het is dan te laat om het getij met de omschreven middelen en methodes te keren. De homeopathie laat onblusbare brandhaarden dan ook uitbranden en hoopt dan verder te redden wat er te redden is.

Ziekte is dus zoals al de andere signalen een energetisch signaal aan het bewustzijn om te ver-anderen. Vandaar
dat ziektes aan organen ook een boodschap aan de persoon hebben. Ieder orgaan wordt door het autonome zenuwstelsel van informatie voorzien. Ieder orgaan heeft en kent dus een vorm van intelligentie binnen het enorm ingewikkelde systeem waarin het werkt. Gezondheid krijg je weer terug door te her-stellen en niet door de symptomen lichamelijk te bestrijden. Lichamelijk her-stel moet dan samengaan met het be-grijpen van de boodschap die de ziekte met zich meebrengt. Her-stellen betekent in deze zin een andere positie innemen. Van plaats ver-anderen. Nieuwe inzichten accepteren. Het is nu eenmaal bekend dat de mens een bloedhekel heeft aan dergelijke veranderingen. Een goed herstel van een ziekte maakt dan van de voormalige patiënt een ander mens. Hij is niet meer als voorheen. Dat betekent echter ook dat hij de boodschap be-grepen en ver-werkt heeft.  Hij is her-steld, heeft een andere positie ingenomen en is bijgevolg ver-anderd. Hij is een ander mens geworden. Nu willen de meesten helemaal niet ver-anderen.

'Ik weet wat ik heb, ben daar aan gewend. Wat ik ga krijgen, dat is nog helemaal de vraag. Ik word daar onzeker van en dat wil ik niet'. Velen van ons her-stellen dan ook niet of slechts ten dele. In dat laatste geval wordt een bestand met de ziekte gesloten. De ziekte wordt immers als een vijand gezien en indien hij niet helemaal te verslaan is, dan komen we misschien door het onderdrukken van symptomen tot een wapenstilstand. Het lichaam, noch de indringer behaalt de totale overwinning.

De mens her-stelt niet, omdat hij niet wil ver-anderen. Hij wil niet ver-anderen,  omdat hij niet wil los-laten. Zo is de
kring weer rond en komen we terug bij ons uitgangspunt. Er is moed nodig om los te laten. Er is moed nodig om te ver-anderen en te her-stellen.

Ziekte, voeding en darmen

Dr. Edward Bach zei eens dat de mens lijdt door toedoen van zichzelf. Wij maken onze eigen problemen door ons
karakter. Ziekte is dan ook een helpster die ons een les leert.

In deze zin is een gezegde te verstaan dat op een plakkaat in een van de Oostenrijkse kuuroorden een prominente plaats inneemt. Hier sprak een pientere adellijke heer de opmerkelijke woorden:'Het is niet de vraag of je gezond bent, maar o zo belangrijk dat je gezond wordt'. Deze heer had zijn les geleerd, net zoals dr. Edward Bach die waarschijnlijk met meer diepgang en inzicht door zijn eigen ziekteproces leerde, dat de sleutel tot genezing in het behandelen van de karaktereigenschappen ligt. Daarna of tegelijk komt de fysieke kwaal aan de beurt. Wat nu? Is genezing niet afhankelijk van dokter, therapeut en/of pilletjes?

In 1928 ontdekte dr. Edwards Bach de eerste 3 planten van de latere 38 remedies en iets later kwam hij er achter dat
mensen verdeeld kunnen worden in groepen met dezelfde karaktereigenschappen. Uit een zelfde groep konden mensen aan verschillende ziektes lijden, terwijl ze emotioneel hetzelfde op hun specifieke ziekten zouden reageren.

Dr. Edward Bach ervoer dat patiënten met dezelfde aandoening niet allemaal met hetzelfde medicijn te genezen waren (!) Dit was een van de redenen waardoor hij er achter kwam dat de persoonlijkheid van de mens achter de ziekte behandeld moet worden.

Verkeerde voeding

Dr. Edward Bach leerde als befaamd bacterioloog en homeopaat, dat ziekte mede veroorzaakt wordt door een met
verkeerde voeding vergiftigde darm. Een credo dat niet alleen in zijn tijd gold, maar ook in onze 'hamburgermaatschappij' meer en meer opgeld doet. In onze huidige wereld die hoofdzakelijk gericht is op prestatie, begeerte naar meer en steeds verder ontmenselijkt; worden hoge eisen gesteld. Mensen moeten carrière maken, flexibel zijn en oppervlakkige contacten onderhouden. Sta vooral niet te lang stil bij alles wat je overkomt, want daarvoor is te weinig belangstelling. Problemen zoals depressies, burn-out, psychisch en geestelijk misbruik, disfunctionele gezinnen, echtscheiding en ziekten, zijn dan natuurlijk aan de orde van de dag.

De druk op het menselijk systeem is gewoon te groot. Zoals we nu wel gezien hebben, geldt in de holistische
geneeskunde (waar de mens als geheel wordt beschouwd en symptoombestrijding niet voorop staat), ziekte als en disharmonie tussen lichaam en geest. De opzet is het zelfgenezend aspect in de mens aan te zetten om zichzelf te genezen. Natuurlijk is er dan aandacht voor het psychisch én het lichamelijk herstel.

Alles begint met energie. Voeding is energetisch materiaal, dat het lichaam en de psyche van brandstof moet
voorzien. In het lichaam wordt de spijsbrij pas goed ontleed in de darmen. Maag, dunne darm, alvleesklier, werken samen om de voeding te splitsen in een voor de organen acceptabele, energetische vorm. Koolhydraten worden gesplitst in suikers, eiwitten worden omgezet en vet wordt afgebroken. Vitaminen worden aangemaakt, verwerkt en opgeslagen. Suiker dient als brandstof voor het lichaam en wordt op wonderbaarlijke wijze gebruikt en bewaard. Al de organen werken samen. Zo kunnen de darmen niet functioneren zonder een goede werking van de alvleesklier. Wederom krijgen de lever, galblaas en de nieren het hard te verduren, indien er in één van de andere organen storingen optreden. Aten de tijdgenoten van dr. Edward Bach al slecht en ontstonden er zodoende darmproblemen; in onze tijd lijkt het wel alsof we niet veel hebben bijgeleerd. We eten bespoten groente, laten ons volstoppen met
afval van Amerikaans/Schotse makelij, gebruiken E-nummers en lijken ons weinig aan te trekken van de verdere verzuring en vervuiling van ons milieu. Neen, zeggen landbouw- specialisten; je kunt beter onbespoten biologische groente eten, want dan spaar je het milieu. Er zitten - zo beweren zij - namelijk bijna geen residuen van de bestrijdingsmiddelen in de producten van de gangbare groenteteelt. Het gaat hier dan niet om jouw gezondheid, maar om het milieu. Pardon? Wat is dit voor redenatie? Je kunt de consument veel wijsmaken, maar niet dat de residuen op den duur toch niet in het lichaam terecht komen. Volgens huidig onderzoek moet een consument enorme hoeveelheden per dag eten om dit te bereiken. Dit zijn politiek correcte uitkomsten.

We wachten gewoon het volgende onderzoek af, dat deze bevindingen weer eens zal logenstraffen!

Natuurlijk heeft de uitgebreide industriële aanpak van de voedselvoorziening en geneesmiddelen- productie de
levensverwachting vergroot. We zijn hierin echter te ver doorgeschoten en de ziekte van deze tijd, die steeds naar meer vraagt, houdt geen rekening met medemens, natuur en dieren. Dan heb ik het hier nog niet over de overdreven
manier waarop dieren kapot gemaakt worden tijdens nodeloze dierproeven en het gebrek aan respect in vele (vakantie)landen voor huisdieren en vee!

De omzetting van voeding in voor het lichaam bruikbare energie, gebeurt dus hoofdzakelijk in de darmen. Eten we
gezond, dan dragen we bij aan en goede verwerking van de spijsbrij in energetische onderdelen. Houden we er een slechte voedingsgewoonte op na, dan zijn de gevolgen op termijn duidelijk. 'Mens sana in corpere sano', een gezonde
geest in een gezond lichaam, is een Latijnse spreuk, die dr. Edward Bach en andere therapeuten/artsen goed hebben begrepen.

Even terug hebben we de visie weergegeven hoe een ziekte tot stand komt. Centraal staat hierbij toch het inzicht dat ziekte een niet door het bewustzijn be-grepen en ver-werkte stimulus is, die zich derhalve verder uit-werkt als symptoom in het lichaam; zolang de boodschap door het bewustzijn niet is ver-werkt. M.a.w.: ziekte biedt zich
aan de persoon aan als mogelijkheid tot ver-andering. Wordt dit inzicht niet be-grepen, dan moet deze prikkel zich wel als ziekte/aandoening in het lichaam uit-werken. Inzicht in het ziekteproces en de symbolische betekenis hiervan
voor de ziel, is de eerste stap op weg naar genezing. Ziekte is dus zoals al de andere signalen een energetisch signaal aan het bewustzijn om te ver-anderen. Indien we deze redenering be-grijpen, kunnen we het probleem van ziekte én het gebrek aan inzicht om te ver-anderen bij het individu ook vertalen naar het menselijk bewustzijn als geheel!

Gezondheid kun je weer terugkrijgen door te her-stellen. Her-stel moet dan samengaan met het be-grijpen van de
boodschap die de ziekte met zich meebrengt. Her-stellen betekent een andere positie innemen. Van plaats ver-anderen. Nieuwe inzichten accepteren. En daar schort het de moderne mens op dit moment aan.

Hij weigert om te her-stellen en te ver-anderen.Het duurt veel te lang, voordat hij nieuwe inzichten daadwerkelijk
in realiteit omzet.

Vlees

De mens heeft nog nooit zoveel vlees van ander wezens geconsumeerd als tegenwoordig; hoeveel de welgestelden uit de 17de,18de en 19de eeuw ook naar binnen schrokten. 'Zeg me wat je eet en ik zeg je wie je bent', is een oud spreekwoord dat van toepassing is op velen. Hoeveel jonge mensen proppen zich niet vol met de slechtste voedingsproducten die de hamburgertenten hen aanbieden?

Talloze 'voeden ' zich dagelijks met deze melange van vlees afkomstig van de latent zieke veestapel, smaakmakers en ander afval. In het verleden zijn hele bossen in Zuid-Amerika verdwenen om plaats te bieden aan het vee dat geofferd moest worden aan de niet te verzadigen strot van de verder afglijdende wereld. Frappant is het om op te merken dat de jeugd steeds dikker wordt en er een forse toename is van de stofwisselingsziekte diabetes mellitus. In weerwil van dit tragische feit of net als gevolg van de Westerse (vr)eetcultuur { het aanbod van internationale culinaire
tv-uitzendingen is werkelijk verontrustend te noemen. Tijdens al deze gezellige keuvel - en kookuurtjes, wordt bijna zonder uitzondering vlees bereid door gestreste koks en kokkinnen. Een waar paradijs echter voor hen die de patho-fysiognomie beoefenen. Zij zien dan zoveel tekenen, die duiden op de aankondiging van ernstige maag-darm-alvleesklieraandoeningen}, zien we tevens een toename van de eetstoornis anorexia nervosa en boulimia.

Jonge mensen willen slank zijn. Dit lukt vaak niet door de erfelijke aanleg, of eet- en drinkgedrag. De wereld van
mode en film en de uitgevers van glossy bladen spelen hier gretig op in en presenteren de jeugd hun slanke idealen. Hieraan kan de jonge mens zich dan spiegelen en ontwikkelt in geval van een aanleg, een eetstoornis.

Toch kunnen we de gewetenloze media-tycoons niet helemaal aansprakelijk stellen. We hebben namelijk gezien
dat energetische storingen van welk niveau ook, die plaatsvinden in een individueel leven, ook hun 'reflexzone ' hebben op het collectieve bewustzijn en vice-versa. Carl Jung heeft ons hierover ingelicht.

Bij de huidige jeugd leeft een streven naar lichamelijke perfectie, die wordt uitgebeeld door 'idols ', aan wie de
jongeren zich kunnen spiegelen. Het is gewoon een kwestie van vraag en aanbod. Zolang men zich hiervan niet bewust is, gaat dit spel door. Nieuwe spelletjes en steeds nieuwe spelers.

Stofwisseling

Na deze uitweiding over voeding en vlees wil ik even teruggrijpen naar de ziekte van deze tijd. Wat voor vele
individuen geldt, geldt ook voor de Westerse wereld als geheel: we hebben een stofwisselingsprobleem! We wisselen steeds minder van stof, onze manier van communicatie is onvolledig; indien er in vele gevallen nog sprake is van
communicatie. Aan de basis van een gebrek aan communicatie, ligt de oorzaak van vele ziekten. Stofwisselen is niet alleen de omzet van groot- en grof moleculaire voeding in wezenlijk kleine onderdelen die door de organen en
hun cellen kunnen worden opgenomen; het is ook uitwisseling van andere informatie. Oprecht en waarachtig spreken met elkaar zonder winstbejag. De definitie van communicatie is wat dat betreft eigenlijk behoorlijk ongelukkig:
het verzenden van boodschappen met als doel gedachten, gevoelens en gedrag van de ontvanger te beïnvloeden.

Beïnvloeding kan energetisch een blokkade (obstructie) ten gevolge hebben, waardoor de communicatie, het
gesprek, de wisseling van stof, niet meer soepel verloopt. Men laat niet toe dat de energie vrijelijk stroomt. Ziekte van het lichaam, ziekte van de ziel. Dit geldt wederom in het kleine als in het groot. We zien de ander niet meer
als een deel van het grote energetische geheel en daarom zien we onszelf in de ander niet meer terug.'Wat u niet wilt
dat u geschiedt, doe dat ook en ander niet'. Het is niet moeilijk te vatten, dat wij als Westerse mensen lijden aan een stofwisselingssymptoom, dat door ons collectief bewustzijn niet is be-grepen. Wij nemen teveel en geven te weinig.

Vanwege ons egoïsme lijden onze kinderen aan stofwisselingsziekten, eet- en ontwikkelingsstoornissen. Wij
wisselen slecht van stof en doen onze omgeving onrecht aan! Daarenboven lijden velen onder ons aan lever- en darmziekten.

Indien we voor elk tijdvak een ziekte als kenmerk zouden moeten aangeven, kunnen we het huidig tijdsgewricht aanduiden als de tijd van de stofwisselingsstoornis.

Luister eens wat Jaap Huibers hierover zegt in 'Ziekzijn... 'Onze maag moet de 'eerste indruk' verwerken. Onze darmen gaan, indien de eerste indruk zonder bijzondere tendensen verlopen is, dieper in op de indrukken.
Vandaar dat de psychische disharmonie die ten grondslag ligt aan de darmaandoeningen van dierpgaander aard is dan de maagaandoeningen. De dunne-darm- patiënt moet zijn 'overkritisch zijn' leren bedwingen. Hij moet leren dat de wereld niet uitsluitend bestaat uit 'moleculen', maar dat de moleculen (details) de 'kritische' elementen zijn waaruit de totaliteit bestaat. Een molecuul biedt geen perspectief. Hij ontleent zijn betekenis aan het geheel.... De
dikke-darm-patiënt heeft als taak zijn (psychisch) onderbewustzijn niet tot een 'vuilnisbak' te maken. Ogenschijnlijk worden alle indrukken moeiteloos opgenomen. Het ontbreekt echter aan een op de juiste manier van 'overleggen'.

Niet alles is geschikt om te bewaren.Wie zijn indrukken naar hun wezen weet te 'sorteren', zal ervaren dat de dikke darm zijn voedingsstoffen afgeeft aan het lichaam die nodig zijn en dat de overige indrukken dankzij een voortreffelijke stoelgang naar de juiste plaats verwezen worden. Sorteren. dat is schoonmaak houden.

Deze geestelijke schoonmaak heeft namelijk als gevolg, dat u zowel de psychische indrukken op de juiste wijze toelaat als de lichamelijke... Begin in uw wereld en verbeter uw totale persoonlijkheid.

Conclusie: Wat de wereld nodig heeft is een diep besef van haar geestelijke vervuiling. Een dieper besef van haar geestelijke en lichamelijke onreinheid, brengt de broodnodige nederigheid, die noodzakelijk is om onze wereld en haar schepping te redden voor het nageslacht. Wij moeten onze ballast gaan los-laten, telkens weer opnieuw, tijdens de verschillende fases van ons leven. Zo kunnen wij ver-anderen, zodat de wereld zich her-stelt.

Het menselijk gezwel

Wellicht staat de mens van nu voor de grootste uitdaging ooit. Oude gedragspatronen hebben een ingesleten spoor gemaakt, dat we ijlings dienen te verlaten, willen we de wereld leefbaar houden voor ons én achterlaten voor het nageslacht. Een reform in politiek en sociaal-maatschappelijk opzicht is meer nodig dan ooit. Sceptici laten ons weten dat het te laat is om onze habitat in ongerepte toestand te houden en doemdenkers denken het hunne. Hoe het ook zij; willen we genezen naar lichaam en ziel, dan is het zaak dat wij niet alleen ons denken, doen en laten veranderen, maar een totale ommekeer in ons bewustzijn bewerkstelligen. De mens van nu is ziek naar lichaam én geest, omdat hij beide van elkaar gescheiden heeft en dacht dat de natuur wel synthetisch te manipuleren was. Het resultaat is een symptomatische ziektebestrijding, die in haar rigiditeit de mens als geheel van lichaam én geest in de kou laat staan. Het ultieme dilemma waar de moderne mens mee geconfronteerd wordt, is ziekte die ontstaat uit onbegrip
omtrent het delicate evenwicht en samenspel tussen psyche en lichaam. Beter worden betekent voor de zoveelste keer een ommekeer in denken - ervaren en doen. Her-stel kan enkel plaatsvinden, indien de mens zich om-draait en ver-andert en doodlopende wegen ver-laat. De mens staat verstomd zodra de kleinste eenheid van zijn organisme - de cel- zich niet meer gedraagt volgens de afgesproken code en een eigen weg inslaat.

'Een mens is deel van de mensheid en bestaat zelf uit organen die delen van een mens zijn en tegelijkertijd bestaan uit veel cellen, die op hun beurt weer delen van een orgaan zijn.

De mensheid verwacht van de individuele mens dat hij zich zo gedraagt, dat de ontwikkeling en het overleven van de mensheid zoveel mogelijk wordt gediend. De mens verwacht van zijn organen, dat zij zo functioneren als het voor zijn overleven nodig is... kanker is geen geïsoleerd gebeuren, veeleer vinden wij in de kanker een zeer gedifferentieerde en intelligente ontwikkeling, die de mensen op alle andere gebieden net zo bezighoudt. Bij bijna alle andere ziekten zien wij het lichaam bezig met de poging een functie-bedreigend probleen door geschikte tegenmaatregelen op te heffen. Slaagt het lichaam in deze poging, dan spreken wij over genezing ( die min of meer volledig kan zijn). Slaagt het niet en verliest het zijn strijd, dan spreken wij over dood...vertellen Thorwald Dethlefsen en Ruediger Dahlke in 'De zin van ziek zijn'.

'Men kan nu de vraag stellen, waarom een cel in nood haar toevlucht neemt tot gisting en niet tot een ander proces om energie te winnen. Dat komt, omdat kanker geen progressief proces is, maar een regressief (terugwerkend) proces. Het is een teruggrijpen van de cel naar de levenswijze van de ééncellige wezens in de oertijd, toen de aarde nog omringd was door een mantel van koolzuur, omdat de planten en vooral de grote oerwouden als fabrikanten van zuurstof nog te weinig zuurstof hadden geproduceerd. Op grond van dit teruggrijpen naar een primitief
stadium van ontwikkeling dient men een kankercel te beschouwen al een zelfstandig ééncellig wezen, dat vreemd is aan de hoger georganiseerde cellen van het menselijk lichaam. Welk beginsel of welke macht in het menselijk
lichaam zou dan dit ééncellige wezen kunnen remmen wat betreft de voortdurend voortschrijdende deling, de metastasering en de vorming van een tumor? Geen enkele macht.... ' aldus Jacomine Landman-Kasper in de
'Moerman-therapie'.

De mens als onderdeel van Het Grote Geheel, zelf weer onderverdeeld in de kleinste cellulaire eenheden, staat nu voor de ongelofelijke taak om de metastasering (die hij over de wereld bracht), een halt toe te roepen. De mens met een veranderd bewustzijn is die macht die een verandering ten goede kan bewerken, indien hij zich realiseert wie hij is en waar hij vandaan komt. Zoals het vegetatieve zenuwstelsel als grote regulator van het lichaam de
lichaamsprocessen reguleert en in stand houdt; wordt de mens gereguleerd door een Grotere Energie, waar hij met zijn hogere faculteiten toe behoort. Laat hij zich daarnaar gedragen en niet als en losgeslagen eenheid zijn eigen leefwereld vernietigen. Het is opmerkelijk, dat deze symbiotische samenhang tussen al de levensvormen die deze wereld bewonen, reeds lang gepropageerd wordt en de instandhouding hiervan essentieel voor het leven wordt ervaren. Des te meer aandacht gaat er de laatste tijd uit naar die (holistische) geneeswijzen, die genezing propageren aan de basis van gezonde en her-stelde celwerking, zoals homeopathie en haar variant de celzouttherapie van dr. Schuessler.

Dilemma

Het leven is een uitdaging waarvoor de mens zich bij voortduring gesteld ziet.

Hij dient de strijd aan te gaan met ziekte en verval, waardoor hij kan los-laten, her-stellen en ver-anderen. De mens moet ver-anderen, omdat hij een ander is!

Wezenlijk komt het hier op neer dat zijn persoonlijkheid en zijn ego slechts een opbouw van vergankelijke elementen zijn, gedragen door ervaringen in de tijd.

Laten we even terugkeren naar de conclusie van deel 1 :

'Knoch zegt dus 'dat de ziel bij de dood eigenlijk teruggaat naar een bestaansvorm van voor de tijd dat hij het leven kreeg.' Hij gaat dus niet terug naar een nieuwe, maar een oude bekende toestand. Alles draait eigenlijk om het meedragen en herkennen van de Geest Gods. Wij zijn slechts broos vaatwerk, waarin de Gestalte Gods vorm kan krijgen door Christus Jezus. Dit versterkt mijn eindconclusie van deze verhandeling dat het in de schepping uiteindelijk alleen maar om God gaat en de herkenning hiervan. De hele schepping is 'alleen maar' bedoeld en gewild zodat God zich kan uitdrukken. Hij heeft zich in de myriaden verscheidenheid van Zijn schepping uitgedrukt en keert hierna weer terug in Zijn rust..

Het klinkt welzeker als een Oosterse religie en onderschrijft een groot gedeelte van de visie van HPB... Met dit wezenlijke verschil dat het geschreven en ervaren is in de kennis en vreze des Heren..... de schrijver

'De hele schepping is alleen maar bedoeld en gewild, zodat God zich kan uitdrukken', luidt de conclusie. Wij zijn een uitdrukking Gods; enigszins volgens Zijn beeld en gelijkenis, zoals Hij zich dat wenste. De mens bestaat dus niet naar het beeld dat hij van zichzelf heeft. Het individu is een enkeling binnen een samenlevingsverband van andere enkelingen en binnen een wereld; zolang als het herkenningsproces van God in het menselijk geheel en het
onderdeel duurt. Dit is eerder een proces van eliminatie, dan van groei. Uiteindelijk kijkt God weer naar Zichzelf. De drang of behoefte om Zichzelf uit te drukken en te ervaren, duidt op de behoefte naar een leerproces vanuit
eenzaamheid. Descartes wees al op de beslotenheid van de zichzelf kennende eenheid en had hiervoor een welwillende God nodig, die waarschijnlijk ook binnen zichzelf besloten is.

1 Kor.2 vs.11 bevestigt de eenzame ontdekking die Descartes ooit deed: "Wie toch onder de mensen weet, wat in een mens is, dan des mensen eigen geest, die in hem is?" Vs 10 en 11 vertellen ons: 'Want de Geest doorzoekt alle dingen, zelfs de diepten Gods... Zo weet ook niemand, wat in God is, dan de Geest Gods'. Hierbuiten is geen redenatie of
beleving mogelijk. Ik ben mij ervan bewust dat het menselijk brein tekort schiet om deze materie te doordringen. Ik
loop het risico dat mijn verstand rondjes draait om zijn eigen redenering; hoewel mijn intuïtie zegt dat ik in de goede richting wijs. HPB beweert dat we niet moeten trappen in de val van het denken en verloren moeten lopen in een doolhof van de logica. Het dilemma van  'de kip en het ei', is volgens haar niet van toepassing op de Bovenwereld. Goden verwekken immers zichzelf.

Göring schrijft in het boek 'Das Phänomen Leben', dat er meerdere universa zijn. Zodra de Geest in het universum weer naar Zichzelf teruggekeerd is (hij spreekt hier wel over meerdere verhoogde Geestelijk wezens), gaat van dit vergeestelijkt universum wederom een Geest uit, die een nieuw universum start. Hij brengt dan met een beweging (Schwingung) het principe van het perpetuum mobile op gang door een aanzet te geven aan een lege moluculaire eenheid.

HPB vertelt ons dat elk universum meer dan honderden miljarden jaren duurt; een eeuwigheid voor een mens. Zijn deze universa eindig? ; de ontwikkeling kan net zo goed altijddurend zijn. Het is de vraag of de tot zichzelf ingekeerde universa ooit weer terugkeren in de schoot van de eerste Verwekker; of is deze denkwijze hier niet van toepassing ? Tegen dit hele geschrift kan natuurlijk vanuit elke optie bezwaar gemaakt worden, maar de grondgedachte is aangestuurd door de brieven van Paulus en de uitleg van gedreven linguïsten en de vraag is, of zij ook maar iets zouden willen onderschrijven van hetgeen hier vermeld staat. In het begin heb ik gezegd, dat een onderzoeker de brieven en uitleg van Paulus voor lief moet nemen en dan stapsgewijs dient te ondervinden hoe de teksten uitgelegd
kunnen worden. De Geest zal de openbaring geven! Daarmee is elke kritiek aangaande 'dooranalysering' van de tafel geveegd. De idee die hier aan dit werk ten grondslag ligt, is doorgegeven en een oplettend lezer ziet de lijn lopen van de opmerking van Ben Chorin tot de gelijkstelling van de Christenen aan de verloren stammen Israëls, reikend vanuit sheol naar de sterren en levend in het vlees met deze belofte voor de Gouden Toekomst. Vanuit de Dood naar het Leven.

De Beschouwer beschouwt de beschouwer en het beschouwde en maakt daarmee de beschouwer tot beschouwde. God heeft Zich uitgestort en het uitgestorte zal ooit in Zijn rust terugkeren. God kijkt naar Zichzelf door ons en wij verdwijnen in Hem.

Wij zijn God, maar niet in onze beperkte individuele expressie. Het ego dient niet tot vervulling van voze wensen, maar is het prangende fundament, waarop de ziel genoopt wordt om zichzelf te onderzoeken; te ontdekken wie hij werkelijk is en in extase en vreugde terug te keren naar zijn Bron, die alles in allen zal zijn. 'Heb ik u niet gezegd , gij zijt goden, nochthans zult gij sterven als mensen.'....Wat zal dit geschrift weer de boosheid en razende bekeerzucht van velen weten op te wekken... Uiteindelijk zijn wij weer terug in de schoot van God... als goden, tegen die
tijd is zelfs de boze uitgeraasd en hetzij bij God terug, hetzij in het bewustzijn dat de afwezigheid van zijn Schepper te gruwelijk is om te verdragen. Ik licht Jesaja 61 vers 11 uit de Bijbel, wetende dat velen het hier
niet mee eens zijn: 'Want gelijk de aarde haar spruit voortbrengt en gelijk een hof, hetgeen in hem gezaaid is, doet
uitspruiten; alzo zal de Heere Heere gerechtigheid en lof doen uitspruiten voor al de volken.'...

Er is veel geschreven over reïncarnatie en mensen die hun hele leven worstelen met de herinnering aan de holocaust. Mijn laatste visioen hierover wil ik hier neerschrijven....

.... concentratiekamp.... bezijden de barakken ligt een open graf.....een grote man in grijs pak bedolven onder menselijke as staat iedere dag op uit de kuil en keert tegen de nacht hierin weer terug....opeens wordt hij weer wakker, staat op, slaat de laatste resten as van zijn kostuum en loopt vastbesloten naar de Godheid die naast het open graf staat....hij reikt naar de zak in zijn colbert en overhandigt de God een oud geel papier...de man draait zich resoluut om en begint te lopen door de nacht... langs de verlaten barakken richting toegangspoort... de inktzwarte wolken drijven plotseling uiteen en een lichtstraal verschijnt..... de man begint te rennen en verdwijnt in het licht tussen de wolken......

De ziel heeft een reis gemaakt van religie (binding met en door anderen) naar vrijheid.

De ziel maakt de verplichte reis in een door niets of niemand te verstoren ritme van de Godheid der religie naar de God van vrijheid. In religie en binding aan voorschriften en riten wordt de ziel voorbereid en gebruikt voor zijn
specifieke doel en opdrachten.

Tenslotte keert hij weer terug naar de plek waar hij vandaan komt. Joden, Israëlieten en de volheid kwamen van de sterren om het plan Gods op aarde te volbrengen.

Nu een begin gemaakt wordt met de voltooiing, keren ze in de tijd der aionen weer terug naar huis. Dit hele verhaal is een verhaal van goddelijke logica: wie het ziet, mag het zien. Wie het niet ziet, ziet dan ook niets!

Occulte verslagen, zoals die van Dolores Cannon, beginnen waar wij eindigen. Het grote verschil zit in het niveau dat wordt aangesproken. Er is melding gemaakt van bezoekers hier op aarde. Wij hebben het altijd gehad over degenen c.q. de geestelijke lading, die hen hierheen zond. Daarom is het totaal onnodig om andere berichten te vermelden, die gehoord worden op het somnambule niveau tijdens hypno-therapeutische sessies. De vraag is dan ook legitiem wie deze verhalen de wereld in stuurt.

Uiteindelijk zal het gebeuren dat de religie wordt opgeheven en wel in de vorm zoals we hier
vermeld hebben. De reis van het individu staat voor de reis van velen.

Tenslotte
wil ik eindigen met deze woorden:

An Nichts geraten

gerät der Mensch an seinem Stamm

sieht sich und sieht nichts

aber weiss jetzt, dass er alles kann